Źródło: By Oryginalnym przesyłającym był Ghuengsberg z projektu angielski Wikipedia - Na Commons przeniesiono z en.wikipedia., CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=3698206
Pisarka austriacko-żydowska, laureatka Literackiej Nagrody Nobla w roku 2004.
Pierwsze próby literackie Elfriede Jelinek podejmowała w wieku 6 lat. W 1966 wysłała swoje wiersze do Austriackiego Towarzystwa Literackiego, które zaprosiło ją w 1967 na spotkanie młodych twórców w Innsbrucku. W tym samym roku wydany został tomik jej wierszy pt. "Lisas Schatten" ("Cień Lizy").
Od wczesnych lat uczyła się gry na fortepianie. Mimo poważnych problemów zdrowotnych ukończyła Konserwatorium w Wiedniu (dyplom w 1971). Na Uniwersytecie w Wiedniu ukończyła historię sztuki.
Jelinek żyje z dala od mediów, rzadko udziela wywiadów. Zabiera jednak głos w wielu kwestiach (np. w głośnej sprawie Josefa Fritzla),wypowiadając się na swej stronie internetowej. Tam też umieściła w 2009 r. tekst swej ostatniej powieści, pt. "Zazdrość" ("Neid"),rezygnując z druku.
W swoich utworach skupia się na satyrycznym i demaskatorskim opisie współczesnych problemów społecznych, m.in. walce z przejawami antysemityzmu, odradzającym się nazizmem i związkiem nazizmu z katolicyzmem. Porusza również tematykę feministyczną oraz ekologiczną.
Nagrodę Nobla przyznano autorce za "demaskowanie absurdalności stereotypów społecznych w powieściach i dramatach". Akademia wyeksponowała też "nadzwyczajną lingwistyczną pasję" w twórczości Jelinek.
Powieść Pianistka została zekranizowana w 2001 przez austriackiego reżysera Michaela Hanekego. Główną rolę w tym filmie zagrała francuska aktorka Isabelle Huppert.http://www.elfriedejelinek.com/
Niczego się jeszcze nie nauczyłeś w życiu i do niczego nie doszedłeś, więc co możesz o tym wiedzieć, mówi ojciec, który też niczego się nie ...
Niczego się jeszcze nie nauczyłeś w życiu i do niczego nie doszedłeś, więc co możesz o tym wiedzieć, mówi ojciec, który też niczego się nie nauczył i do niczego nie doszedł, jedynie do starości.
To nr 1 na mojej liście ukochanych powieści.
Autorka pisze niebywale oryginalnym językiem. Opalizacje semantyczne to jej specjalność. Tworzy swego rodzaju kolaże, balansuje na krawędzi błędu stylistycznego i gramatycznego lub po prostu go bezpardonowo praktykuje.
Bohaterka powieści jest postacią, która przyciąga niczym ciemna tafla wody w studni. Można się w niej zatracić. Jej relacje ze światem, interakcje z matką i fiksacje są obezwładniające. Nie można oderwać od niej ani wzroku ani wyobraźni.
Kocham tę książkę, odkąd otrzymała Nobla i można ją było przeczytać w przekładzie. Wielkie brawa dla translatora! Swietna robota!
Lektura bardzo trudna, chwilami wręcz obrzydliwa i odstręczająca. Dyrektor fabryki papieru, człowiek bezwzględny - zarówno dla swoich podwładnych, jak i własnej małżonki Gerti. Traktuje kobietę przedmiotowo, realizuje najbardziej obrzydliwe fantazje seksualne. Dosłownie - używa żony. Gerti poddaje się mężowi, jest od niego całkowicie zależna. Ucieka w alkohol i romans z młodym studentem, który również traktuje ją jak swego rodzaju (chwilowe) trofeum.
"Pożądanie" to utwór o bardzo ważnych kwestiach - uprzedmiotowieniu, zniewoleniu, wręcz zezwierzęceniu. Tym bardziej jest smutne, że Autorka sprowadziła swoją powieść do kloacznego języka i opisów brutalnych aktów seksualnych.
Wielka szkoda i jeszcze większe rozczarowanie.